مهارت تنیس روی میز دوره دوم متوسطه

خاستگاه این بازی در بریتانیا است که در سال‌های ۱۸۹۰–۱۸۸۰ شاهزادگان (زمان ملکه ویکتوریا) طبقه بالا پس از خوردن ناهار برای سرگرمی به آن می‌پرداختند. گویا در آن زمان آن‌ها ترجیح می‌دادند تا به جای آنکه در زیر آفتاب تنیس بازی کنند به انجام ورزشی بپردازند که در زیر سقف باشد، پس تنیس روی میز را ساختند. در برخی کشورهای انگلیسی زبان، دانشگاه‌ها و مدارس و مراکز ورزشی از به کار بردن واژه پینگ پنگ برای این رشته ورزشی منع شده‌اند و به جای آن باید از تنیس روی میز استفاده کنند. دلیل آن هم لفظ واژه پینگ پنگ است که در گذشته برای تمسخر یا تحقیر ساکنان شرق آسیا استفاده می‌شده‌است و دارای بار نژادپرستی است. همچنین گفته می‌شود که تنیس روی میز نام ورزش است ولی پینگ پنگ نام یک برند آمریکایی است که در سال ۱۹۰۱ ثبت شده و در وبسایت خود نیز به تفاوت تعریف تنیس روی میز و پینگ پنگ پرداخته‌است.

تاریخچه تنیس روی میز در ایران

ورزش تنیس روی میز همانند بیشتر رشته ای ورزشی توسط انگلیسی ها به ایران آورده شد. در ایامی که مستشاران نفتی کمپانی های انگلیسی در جنوب ابران فعالیت می کردند این ورزش را به ایرانیان شناساندند. ورزش تنیس روی میز در سال ۱۳۱۷ در شهرها جنوبی کشور مانند آبادان و مسجد سلیمان که شهرهای نفت خیز کشورمان محسوب می شوند توسط مستشاران  پیر استعمار یعنی انگلستان برای اوقات تفریح انجام می شده است. در سال ۱۳۲۴ در اوایل حکومت پهلوی دوم برای اولین بار مسابقات تنیس روی میز با حضور مستشاران و کارمندان خارجی مقیم کشور برگزار شد و با انجام این قبیل مسابقات این ورزش مورد توجه مردم قرار گرفت و دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۲۶ فدراسیون تنیس روی میز در ایران تاسیس و به عضویت فدراسیون جهانی این رشته در آمد و در همین سال در مسابقات جهانی تنیس روی میز جایزه مقام اول مسایقه دوبل جهان با نام کاپ ایران قرار داده شد. برای اولین بار مسابقات قهرمانی کشور در سال ۱۳۳۲ در تهران برگزار شد و دقیقا ۱۴ سال بعد در سال ۱۳۴۶ رسما فدراسیون تنیس میز و تنیس که مشترک بودند از یکدیگر جدا و بصورت مستقل هر کدام به یک فدرسیون مجزا تبدیل شدند و آقای غفور آلبا به سمت ریاست فدراسیون تنیس روی میز انتصاب شدند.

تیم تنیس روی میز کشورمان اولین بار در سال ۱۹۵۷ میلادی در مسابقات جهانی حضور یافت و به مقام ۱۷ این رقابت ها رسید و درست یک سال بعد در بازی های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو در کشور ژاپن به مقام سومی مسابقات را کسب کرد در آن دوران آقایان هوشنگ بزرگ زاده و امیر احتشام زاده از نام آوران تنیس روی میز ایران بودند که آقای احشام زاده ۱۲ بار مقام قهرمانی ایران را ازان خود کرد و در بازی های آسیایی سال ۱۳۶۶ با درخشش وی ایران یه مقام ۵ آسیا رسید و بزرگ زاده توانست در مسابقات انفرادی مقاوم سوم آسیا کسب و فاتح نشان برنز آن رقابت ها شود. بهترین مقام ایران در تاریخ حضور در مسابقات جهانی مقام نهم دنیا بوده که در سال ۱۹۶۳ کسب شده است و بهترین مقام تنیس روی میز کشورمان در مسابقات آسیایی کسب عنوان هفتمی رقابت ها بوده است . با شروع جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹ کشورمان در رقابت های جهانی حضور پیدا نکرد و پس از خاتمه جنگ در سال ۱۳۶۷ با حضور در مسابقات جهانی نشان و رتبه چشمگیری در این رشته ورزشی برای کشورمان کسب نشد تنها در سال ۲۰۱۰ در مسابقات جهانی مسکو تیم ملی کشورمان به مقام ۳۵ دنیا را کسب کرد که این تنها مقام کسب شده بعد از انقلاب اسلامی کشورمان است. نا گفته نماند که در مسابقات انفرادی که در سطوح بین المللی نمایندگان کشورمان حضور داشتند شاهد درخشش ستارگانی از کشورمان مانند برادران عالمیان بوده ایم که نوشاد عالیمان موفق به کسب نشان های با ارزشی برای کشورمان در رقابت های آسیایی شده است.